Asfiksija znači gušenje, ugušenje. Da bi disanje bilo normalno, sastav vazduha mora biti odgovarajući, disajni otvori i putevi prolazni, funkcija centra za disanje očuvana, a sastav krvi i tkiva normalan. Poremećaj na bilo kom od navedenih nivoa dovodi do hipoksije ili anoksije. Hipoksija predstavlja smanjenu količinu kiseonika u tkivima, dok je potpuni nedostatak kiseonika označen kao anoksija. Krajnji rezultat hipoksije, hiperkapnije (nakupljanje ugljen dioksida) i acidoze je paraliza centra za disanje i ugušenje ili asfiksija.

Uzroci asfiksije su najrazličitiji i prema poreklu su podeljeni na prirodne i nasilne. Prirodni uzroci asfiksije proističu iz prirode različitih oboljenja: oboljenja praćena opstrukcijom disajnih puteva (edem glotisa, difterija, maligni procesi), oboljenja plućnog parenhima (difuzna pneumonija, plućni edem, difuzna fibroza), bolesti krvi praćene neadekvarnim transportom i oslobađanjem kiseonika (anemije), nesposobnost ćelija perifernih tkiva da koriste dopremljeni kiseonik (hipovitaminoza vitamina B – beri beri) i neuromuskularni poremećaji praćeni hipoventilacijom. Nasilni uzroci asfiksije mogu biti: hemijske prirode (trovanje ugljen monoksidom, cijanovim jedinjenjima i sl), fizičke prirode (tehnički i prirodni elektricitet) i mehaničke prirode (zatvaranje nosa i usta, zapušenje ždrela i grkljana, zapušenje dušnika i dušnica, utopljenje, zagušenje, zadavljenje, vešanje, pritisak na grudni koš).

Prva faza asfiksije je praćena hipoksijom, hiperkapnijom, produbljenim i ubrzanim disanjem i blagom cijanozom (modrilo). U drugoj fazi disanje je otežano, razvija se cijanoza, kongestija i petehijalna krvarenja (tačkasta krvarenja). Svest postaje pomućena, javljaju se grčevi slični tetaničkim. U trećoj fazi disanje je neregularno, površno, nastupa potpuni gubitak svesti, zenice su proširene i smrt nastupa usled paralize respiratornog centra.

Nacin unosa podataka koje vrsi lekar.
Prvo se unosi tip pregleda (osnovni ili kontrolni), potom se unose datum pregleda ili kontrole i tezina i visina pacijenta. Zatim u se u anamnezu unose potrebni podaci (prema Vasim potrebama) i samim tim formira karton pacijenta. Po formiranju kartona pacijenta lekar unosi objektivni nalaz, objektivni nalaz, spirometrijski test, radiografske (RO) nalaze, bronhoskopska ispitivanja, rezultate alergotesta, zatim dijagnozu, predlog terapije i zakljucak. dijagnozu, predlog terapije i zakljucak.

Više o bolnici Una